Lektorzy
Zgodnie z duchem Soboru Watykańskiego II, kapłanom w sprawowaniu liturgii pomagają, oprócz ministrantów, lektorzy czytań mszalnych.
Lektor - (od łac. "lector" - czytający) jest ustanowiony do wykonywania czytań z Pisma świętego, z wyjątkiem Ewangelii. Może także w procesji nieść lekcjonarz i ewangeliarz. Lektor posiada swoją własną funkcję liturgiczną i wykonuje ją, chociażby obecni byli duchowni wyższych stopni. Może on podawać także intencje modlitwy powszechnej, a także czytać antyfony. Gdy nie ma psalmisty, wówczas lektor może wykonać śpiew między czytaniami.
Na urząd lektora należy powoływać osoby nadające się do tej funkcji, zarówno pod względem wymowy, jak i cech moralnych. Dla dobrego wykonywania swej funkcji w zgromadzeniu liturgicznym lektor powinien posiąść umiejętność poprawnej dykcji, naturalności wymowy, modulacji głosu, właściwego akcentowania, a nadto pewną wiedzę z zakresu biblistyki, by sam znał i rozumiał Słowo, które przekazuje wiernym.
Pięć zasad lektora:
- Lektor poznaje i rozważa Słowo Boże i stara się prowadzić życie według niego.
- Lektor starannie przygotowuje się do liturgii przez modlitwę, a także ćwiczy tekst "czytań".
- Lektor dba o czystość swojej duszy przez regularną spowiedź. Pilnuje czystości swojego języka.
- Lektor świadczy o Chrystusie w swojej codzienności, przez postępowanie, postawy i sumienne wypełnianie swych obowiązków.
- Lektor jest przykładem dla innych, młodszych ministrantów. Swoim życiem zachęca wszystkich do naśladowania wzorców zawartych w Słowie Bożym.
Strój lektora
Uczestnictwo w liturgicznych obrzędach Kościół wymaga określonego stroju. Strój jest jednym ze sposobów podkreślania ważności i wielkości sprawowanych tajemnic. Ma on także znaczenie symboliczne. Strojem lektora do pełnienia posługi słowa w Kościele Katolickim jest alba przepasana cingulum.
Alba: jest długą, białą szatą, sięgającą do kostek, z długimi rękawami. Taka ukształtowała się we wszystkich obrządkach ze starożytnej tuniki, noszonej tak przez mężczyzn jak i przez kobiety.
Nazwa "alba" wywodzi się właśnie od jej białego koloru: łacińskie albus oznacza biały. Alba jest symbolem czystości duszy będącej w stanie łaski uświęcającej, zdobytej przez krew Baranka (Ap 7,14), której nagrodą będzie uwielbienie w niebie.
Symbolika średniowieczna w albie widziała również białą szatę, w której Herod na pośmiewisko kazał ubrać Chrystusa.
Modlitwa przeznaczona do odmawiania przy jej ubieraniu:
"Wybiel mnie, Panie, i oczyść serce moje, ażebym we krwi Baranka wybielony, mógł zasłużyć sobie na radość wieczną".
Pasek, z łacińska zwany także cingulum, jest sznurem z frędzlami na obu końcach, którym przepasuje się albę, gdy jest za szeroka i za długa.
Pasek symbolizuje wstrzemięźliwość i panowanie nad pożądliwościami cielesnymi. Jest także znakiem pracy w służbie Bożej.
Modlitwa przy zakładaniu paska:
"Przepasz mnie, Panie, sznurem czystości i zgaś w sercu moim ogień wszelkiej pożądliwości, abym we wstrzemięźliwości i czystości serca mógł Ci coraz lepiej służyć".
A teraz słów kilka o praktycznych rzeczach związanych z funkcjonowaniem lektorów:
Opiekunem Liturgicznej Służby Ołtarza, a w tym lektorów jest ks. Wojciech Lech, któremu serdecznie i gorąco dziękujemy za poświęcony nam czas i dobry przykład.
Kto może wstąpić do grupy lektorów?
Oczywiście jesteśmy otwarci na każdego i zawsze chętnie przyjmujemy nowych kandydatów. Zwykle są to ministranci, którzy uczęszczają do gimnazjum. Warunkiem przystąpienia do naszej grupy jest podjęcie tzw. "kursu lektorskiego" organizowanego w naszym dekanacie przez naszych duszpasterzy. Kurs taki kończy się otrzymaniem białej alby oraz uroczystym błogosławieństwem i przyjęciem w szeregi głosicieli Słowa Bożego.
Czego wymaga się od dobrego lektora?
Służba przy ołtarzu Pana wymaga poznania różnych zasad, opanowania nowych umiejętności liturgicznych, ale szczególnie ważna jest sumienność i obowiązkowość. Dlatego też systematycznie uczestniczymy w spotkaniach a także pilnujemy "obowiązkowego służenia" tak by na każdej Mszy św. była podejmowana posługa słowa przez lektorów.
Nie od dziś wiadomo, że praktyka czyni mistrza,
więc im częściej służymy tym lepiej to robimy:
Jak i gdzie spotkać się z grupą lektorów?
Zbieramy się w każdy piątek o godz. 18:00 w sezonie zimowym a o 19.00 w sezonie letnim na "starej plebanii", lub w kościele.